To τελευταίο ταξίδι του μάγου - αυτοκράτορα (μερος 5)

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Ο Κίρινταν Μπάουγκριμ έπαιζε νευρικά τα δάχτυλά του μουρμουρίζοντας ένα πρόστυχο τραγουδακι, καθώς το πλήθος συγκεντρωνόταν για ακρόαση στην ψαρωτικά (οφείλουμε να ομολογήσουμε) στολισμένη αίθουσα του θρόνου . Σπαθιά , ασπίδες και πολεμικοί πέλεκεις κρέμονταν στους τοίχους , αστράφτοντας κόκκινα στο φώς της αυγής σαν μαγεμένα απο το χέρι κάποιου πολεμόχαρου κι αιμοδιψούς θεού . Τεράστια αψιδωτά παράθυρα κατά μήκος της αίθουσας εβλεπαν προς τα μακρυνά βουνά και τον ήλιο που ανέτειλε στο βάθος , σηματοδοτώντας την αρχή μιας μέρας που πολλοί θα θυμόντουσαν πικρά στο δύσκολο μέλλον που η μοίρα επεφύλασσε για το ισχυρό βασίλειο . Απο το ταβάνι κρέμονταν λάβαρα με τα οικόσημα των οικογενειών που πέρασαν απο την διακυβέρνηση της χώρας και μέσα σε αυτά ξεχώριζε σκοτεινό και δυσοίωνο εκείνο με το κρανίο και το μισοφέγγαρο , το αρχαίο οικόσημο των Μπάουγκριμ , της φατρίας απο την οποία προέρχονταν και ο Κίρνταν . Το αίμα και η προδοσία ακολουθούσαν τον θυρεό της οικογένειας καθώς γενιά με γενιά , δολοπλόκοι και αδίστακτοι κληρονόμοι άνοιγαν υπομονετικά το δρόμο προς την κατάληψη της εξουσίας και το πολυπόθητο στέμμα . Και ως κατάληξη όλων αυτών , ο τελευταίος , ο μοναδικός με καποια ίχνη ηθικής μέσα σε μία ολόκληρη γενεολογική γραμμή καθαρμάτων , άτεκνος (και λίαν συντόμως μακαρίτης ) απόγονος της φατρίας , καθόταν στον αρχαίο θρόνο με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη .

Προσπαθώντας να κατευνάσει την νευρικότητά του και να υπομείνει την αναμονή , ο Κίρινταν παρατηρούσε αφηρημένα τις τοιχογραφίες που γέμιζαν τον χώρο. Μπροστά του παρήλαυναν επικά κατορθώματα , ένδοξοι βασιλιάδες και ήρωες του παλιού καιρού, που αντιπαραβάλλονταν χτυπητά με τον συρφετό απο τα κακομοιριασμένα και μίζερα ανθρωπάκια που προσέρρεαν άφθονα να ακούσουν την εξαγγελία του . Άφησε τις σκέψεις του να ταξιδέψουν για λίγο , ύστερα τις ξανακάλεσε κοντά του κι αφού πλέον διαπίστωσε πως όλα ήταν έτοιμα , ύψωσε τη φωνή του ώστε να καλύψει την ολοένα αυξανόμενη φλυαρία του πλήθους .

"ΒΓΑΛΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ!!!" , απαίτησε με τσαμπουκά ο Κίρινταν , και όλοι έκαναν αμέσως τουμπεκί ψιλοκομμένο . "Καλύτερα τώρα..." , είπε ικανοποιημένος και συνεχισε , " Όπως όλοι γνωρίζετε , ο Βασιλίας σας , εγώ , σύντομα θα εγκαταλείψω τα εγκόσμια " . " Μα,καλέ μου άρχοντά , μην λές τέτοια λόγια!!!Η επιστήμη κάνει θαύματα την σήμερον ημέρα..." , τον διέκοψε βιαστικά ο Βασιλικός γιατρός και υπουργός υγείας (διπλοθεσίτης , όπως όλα τα καλά λαμόγια, καθώς έχουμε ξαναπεί ) ."Βούλωσέ το ρε αρχίδι..." του αντιγύρισε απότομα ο Μάγος , με τις λέξεις να σφυρίζουν σαν δηλητηριώδη φίδια , πίσω απο τα σφιγμένα του δόντια . Ο γιατρουδάκος έχασε το χρώμα του και έκατσε πάλι στην θέση του . " Μην κάθεσαι , σήκω!! Λέω να αρχίσω με σένα , έτσι για γούρι!!Σήκω πάνω και στάσου στη μέση να σε βλέπουν όλοι, και καλά θα κάνεις να φοβάσαι απο δώ και μπρός , θα το ευχαριστηθώ περισσότερο..." , είπε ο Κίρινταν και τα λόγια του έμειναν να πλανώνται στον αέρα δυσοίωνα και ανεξιχνιάστα , μια απειλή που σπίλλωνε την πρωινή δροσιά . Ο μέχρι πρότινος αξιοσέβαστος επιστήμονας (αν και ήταν μεγάλο αρχίδι, για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω) σηκώθηκε αργά και έσυρε τα βήματά του ως το κέντρο της άιθουσας , όπου και απέμεινε να στέκεται σκυφτός και τρομαγμένος , λές κι είχε όλο το βάρος του κόσμου στους ώμους του .

"Τόσο καιρό , αγαπητε μου , παραπονιόμουν για το γαμημένο βήχα που μου είχε φάει τα σωθικά . Ερχόμουν , με τάιζες αντιβιώσεις , κι έλεγες "κρυολόγημα είναι , ιωσούλα , θα περάσει... " , έτσι δεν έιναι ρε κουράδι ;", ρώτησε ο Κίρινταν , χωρίς να περιμένει απάντηση . Ο γιατρουδάκος ζάρωσε τρομαγμένος , μπροστά σε αυτά που υπονούσαν τα αινιγματικά λόγια του βασιλιά . " Έκανα την έρευνά μου βλέπεις..." , συνέχισε ο μάγος , " Ήμουν μαλάκας που εμπιστεύτηκα τον υπουργείο υγείας σε ένα κατακάθι σαν κι εσένα , Αβραάμ Όπουλε!!!" . Στο άκουσμα του ονόματός του , ο υπουργός υγείας σήκωσε το τρομαγμένο βλέμμα του και αντίκρυσε τον θυμωμένο άρχοντα . Οι λέξεις πάγωσαν στα χείλη του , γιατί ήξερε πλέον πως ο Αυτοκράτορας τα είχε καταλάβει όλα. " Κοίταξα τα αρχεία με τις προμήθειες φαρμάκων , βρήκα κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και είπα να τα μοιραστώ με όλους εδω μέσα .... " , είπε ο Κίρινταν καθώς ολόκληρο το ακροατήριο παρέμενε κρεμάμενο απο τα χείλη του. " Άυτό το αρχίδι , αγόραζε συστηματικά δικά μας χρήματα , απίστευτες και ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ποσότητες αντιβιωτικών και φαρμάκων κατά του κρυολογήματος , ενώ ταυτόχρονα , με κάθε αγορά , ένα μικρό μπόνους προστίθονταν στον προσωπικό του λογαριασμό . Από την άλλη , οι ελλείψεις στα υπόλοιπα φάρμακα , καθότι τα φράγκα λιγοστεύανε , είχαν γίνει παραπάνω από αισθητές . Πήγαιναν οι άνθρωποι στο νοσοκομείο με κατάγματα , και τους δίναν ασπιρίνες!!!! Σε παιδάκια με ανεμοβλογιά , έδιναν αντιβιώσεις και παυσίπονα , κι εκείνα έβγαζαν σπυράκια ακόμα και στα μάτια!!! Άτομα με δυσπεψία χέζανε τα φάρμακα όπως τα καταπίνανε , και οι μαλάκες τα παίρνανε , τα ξανασυσκευάζανε και τα ΞΑΝΑΠΟΥΛΟΥΣΑΝΕ!!!!...Α, και για να μήν το ξεχάσω , σε όλα τα κρατικά νοσοκομεία , ο παλιομαλάκας , είχε διορίσει τους δικούς του . Άξιοι γιατροί έμειναν στον δρόμο ενώ οι κολλητοί αυτού εδώ του παπάρα γινόντουσαν διευθυντάδες και προϊστάμενοι απλώς και μόνο επειδή του ΕΓΛΕΙΦΑΝ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΚΩΛΟ !!! Ίσως και την πούτσα , ποτέ δεν ξέρεις..." . συμπλήρωσε την πρότασή του , ενώ επιφωνήματα και ιαχές αποδοκιμασίας άρχισαν να γεμίζουν τον χώρο . Με ένα νεύμα του Κίρινταν , η βοή καταλάγιασε , κι εκείνος έλαβε πάλι τον λόγο. "Σκατά τα έκανες μεγάλε , αλλα την μεγαλύτερη μαλακία , την έκανες στο τέλος..." , συνέχισε ο βασιλιάς , κοιτώντας περιφρονητικά το ζαρωμένο ανθρωπάκι που τον κοιτούσε αποσβολωμένο , με τα δάκρυα του φόβου να κάνουν επιτέλους την πολυπόθητη εμφάνισή τους σε ένα πρόσωπο , που μέχρι πρίν , ήταν μαθημένο μόνο να φορά αυτάρεσκα την μάσκα της αυθεντίας . " Με γάμησες μικρέ μου φίλε..." , είπε πικρά ο Κίρινταν , " Το γνώριζες εδώ και 8 μήνες πως είχα καρκίνο , αλλα το κράτησες για πάρτη σου και αυτό το έγγραφο το αποδεικνύει . Τί λέει εδω ; Αποτελέσματα εξετάσεων... Υποκείμενο : Κίρινταν Μπαουγκριμ. Καρκίνος του πνεύμονα , ημερομηνία σαν σήμερα , οχτώ μήνες πρίν . Εσυ μου το ανακοίνωσες μόλις πρίν δύο εβδομάδες και στην αρχή αναρωτήθηκα γιατί , όχι για πολύ όμως ... Ακόμα κι αν μου το ανακοίνωνες , με τι φάρμακα θα με μπούκωνες πάλι; Με αυτά που δεν υπήρχανε ; Προσπάθησες να κερδίσεις χρόνο , να θάψεις το σκατό σου σαν τη γάτα, και μετά να κάνεις τον ανήξερο!!!Την έκανες τι μαλακία σου και δεν ήξερες πως να την μαζέψεις!!! Κι εμείς ; Σαν πρόβατα να αγοράζουμε σκατά που δεν θα χρειαζόμασταν κάν , αν κάτι αρχίδια σαν κι εσένα κάνανε σωστά τη δουλειά τους ... Θα το πληρώσεις γαμημένε , θα το πληρώσεις πιό σκληρά απο όσο φαντάζεται το ηλίθιο , λειψό σου σκατοκέφαλο !!!" . Με μία απότομη κίνηση , ο Κίρινταν σηκώθηκε και άρπαξε απο τον γιακά τον Αβραάμ Όπουλό , τον πρωην Βασιλικό γιατρό και υπουργό υγείας , ο οποίος έκλαιγε σπαραχτικά και τράυλιζε ακατάληπτα σαν καθυστέρι . "Πέστο δυνατά ρε μπάσταρδε , να το ακούσουν ολοι : "Είμαι λαμόγιο και τα παίρνω!!!" . "ΕΙΜΑΙ ΛΑΜΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ!!" , φώναξε ο αξιολύπητος σκατόγερος , καθώς ο αυτοκράτορας τον ταρακουνούσε υστερικα και συνέχιζε απτόητος να τον ξεφτυλίζει . " Πές ρε πουστη : " Μου γαμιέται ο κωλος , πίνω χύσια , και μου αξίζει να με πατήσουν σαν σκατό και να πεθάνω!!!" . " ΜΟΥ ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΚΩΛΟΣ , ΠΙΝΩ ΧΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΤΗΣΟΥΝ ΣΑΝ ΣΚΑΤΟ ΚΑΙΑΙΑΙΑ ..." , η φωνή του Αβραάμ Όπουλου ράγισε προς στιγμή , αλλα με ένα ξεγυρισμένο και ηχηρό χαστούκι που του ξηγήθηκε στα μούτρα ο Κίρινταν , ο γιατρός βρήκε την αυτοκυριαρχία του και συμπλήρωσε χαμηλόφωνα , "και να πεθάνω...", και ο απόηχος της πρότασής του έσβησε μέσα στους φοβισμένους λυγμούς που του συντάρασσαν το κορμί . Ο Αυτοκράτορας τον κοίταξε για μία στιγμή αηδιασμένος , και στην συνέχεια τον πέταξε περιφρονητικά στο μαρμάρινο πάτωμα . "Αμ ,δε!! Ο θάνατος θα σου 'πεφτε πολύ λίγος , πούστη - κομπογιαννίτη..." , είπε καθώς στεκόταν επιβλητικός και μεγαλοπρεπής πάνω απ'την ζαρωμένη φιγούρα του γιατρού . " Πρίν λίγη ώρα είπες πως η επιστήμη κάνει θαύματα... Καιρός τωρα λοιπόν να δείς τι μπορεί να κάνει και η μαγεία!!! " , και με αυτά τα λόγια, ο Κίρινταν έκλεισε τα μάτια ενώ ταυτόχρονα τα χέρια του δούλευαν πυρετωδώς διαγράφοντας περίεργα σχήματα στον φορτισμένο αέρα . Απο τα χείλη του έβγαινε μόνο ένα απαλό μουρμουρητό , το οποίο σύντομα σκεπάστηκε απο τις κραυγές φρίκης του τέως υπουργού , καθώς έβλεπε το ίδιο του το σώμα να παραμορφώνεται φριχτά . Ο ήχος απο τα τσακισμένα κόκκαλα και την σάρκα που σκιζοταν υπερκάλυπτε τα ουρλιαχτά του σκατόγερου, που εκφυλίζονταν σταδιακά σε έναν ανατριχιαστικό και αποτρόπαιο ήχο , καθώς το ίδιο του το λαρυγγι έπαυε να είναι λαρύγγι πλέον . Σε λίγα εφιαλιτικά λεπτά , η μεταμόρφωση είχε συντελεστεί και το πλήθος παρακολουθούσε έντρομο μέσα σε αβάσταχτη σιωπή , καθώς στην θέση οπου μέχρι πρότινος στεκόταν κλαψουρίζοντας ο Αβραάμ Όπουλος , τώρα υπήρχε μόνο ένα ρολλό κωλόχαρτο, ολόλευκό και απαλό σαν μετάξι , προορισμένο αποκλειστικά για αριστοκρατικούς κώλους θα έλεγε κανείς , ολομόναχο στο κέντρο της αίθουσας, παρουσιάζοντας ένα θέαμα ταυτόχρονα ιλαρό και γκροτέσκο .Ο Κίρινταν κάγχασε ειρωνικά, "Απο υπουργός υγείας , χαρτί υγείας!!Ααααυτό θα πεί στέρηση βαθμού!!" συμπλήρωσε κοιτώντας προς το πλήθος , αλλά κανείς δεν φάνηκε να συμμερίζεται το χιούμορ του . Περριτό να πούμε πως ο μάγος χέστηκε είτε γουστάραν είτε όχι , είχε ακόμα πολλά να πεί και να κάνει πρίν πεσει η αυλάια. Έσκυψε , μάζεψε το κωλόχαρτο και το πέταξε προς τον Αβάριελ (τον πούστη θαλαμηπόλο) που παρακολουθούσε έντρομος . "Πάρτο να σκουπίζεσαι όταν σε χύνουνε στη μάπα , παλιοαδερφάρα!!" , δήλωσε ο αυτόκράτορας και συνέχισε , "τώρα τσακίσου να φέρεις εκείνους του δύο που λέγαμε!!Εμπρός, μαλάκα !! Κάνε Γρήγορα!!" . Ο καημένος ο αβάριελ τα έιχε χρειαστεί για τα καλά . Αμέσως , ξεκίνησε τρεχάτος , σκοντάφτοντας και ζορίζοντας το παχύσαρκο κορμάκι του, ενω κρατούσε σφιχτά το ρολλό με το κωλόχαρτο μην τυχόν και του πεσει, καθώς έσπευδε να ικανοποιήσει την διαταγή του Βασιλιά.

Σε λίγα λεπτά , η μεγάλη πόρτα της άιθουσας άνοιξε ξανά , και ο Αβάριελ μαζί με ένα μικρό στρατιωτικό απόσπασμα την διέβη με το κωλαράκι του να κουνιέται καμαρωτό και τουρλωμένο , συνοδεύοντας δυο αλυσοδεμένους κρατούμενους, οι οποίοι κοιτούσαν με δεος το πλήθος που τους αντιγύριζε το βλέμμα με περιέργεια . Ο πρώτος ήταν ένας μικροκαμωμενος άντρας με έξυπνα μάτια , που φαινόταν να επιθεωρεί τον χώρο εξονυχιστικά . Έδινε την εντύπωση πως έψαχνε τρόπο να αποδράσει , αλλά οι βαρειές αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένος δεν του άφηναν και πολλά περιθώρια για τέτοιες ελπίδες . Ο Μόρικ , γιατί αυτό ήταν το όνομά του , ήταν ένας απο τους πλέον σεσημασμένους κλεφτες του βασιλείου . Βέβαια, η φήμη του είχε πάρει ένα χρώμα ιλαρότητας μετά το περιστατικό της τελευταίας του σύλληψης . Μία κρίση διάρροιας κατά τη διάρκεια μιας διάρρηξης και οι ηχηρές κλανιές που την συνόδευαν , έγιναν η αιτία να πέσει στο δόκανο του νόμου , και μάλιστα με το βρακί κατεβασμένο . Οι αγουροξυπνημένοι φρουροί τον πέτυχαν να προσπαθεί να διαφύγει απο το πολυτελές μέγαρο μισόγυμνος και με καφετιά "ζουμιά" να τρέχουν στα ολόλευκά μπουτάκια του , γεγονός που του έδωσε το προσωνύμιο " ο ασκούπιστος" , με το οποίο ήταν και ευρύτερα γνωστός . Παρ'όλη τη γελοιότητα του ατυχούς αυτού περιστατικού , ο Μόρικ ο ασκούπιστος ήταν και παρέμενε ένας ικανός κλεφτης , και πολλοί απο όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στην αίθουσα είχαν υπάρξει θύματα του προσοδοφόρου , αλλα κυρίως για τον ίδιο , ταλέντου του στο παρελθόν . Με μερικές σπρωξιές , που γενναιόδωρα κέρασαν οι φαντάροι που τον συνόδευαν , ο Μόρικ σταμάτησε στο κέντρο της σάλας , δείχνοντας παράταιρός μέσα στην πολυτέλεια που τον περιέβαλλε , καθώς ο ίδιος στεκόταν ντυμένος με μια απλή μάυρη και κατασκονισμένη ολόσωμη στολή , ενώ μια κουκκούλα ίδιου χρώματος ήταν ριγμένη χαλαρά στην πλάτη του . Τα ρούχα του περιέβαλλαν μια σειρά απο ζώνες , πάνω στις οποίες διακρίνονταν εύκολα οι θήκες για τα στιλέτα και τα διάφορα εργαλεία της , όχι και τόσο τίμιας , δουλειάς που εξασκούσε . Ευτυχώς , το υπηρετικό προσωπικό είχε φροντίσει να τον καθαρίσει πριν παρουσιαστεί στον Αυτοκράτορα , κι έτσι επιτέλους απαλλάχτηκε απο την ανυπόφορη μπόχα της σκατίλλας που τόσες μέρες στο κελί , είχε ποτίσει για τα καλά τον μαυροντυμένο μας φίλο .

Πίσω του ακριβώς , ακολουθούσε ένας άλλος άντρας , που φαινόταν να ειναι το ακριβώς αντίθετο σε εμφάνιση , αλλα και χαρακτήρα σε σχέση με τον προηγούμενο . Ήταν ψηλός και γεροδεμένος , ντυμένος μόνο με ένα κίλτ , κατω απο το οποίο μάλλον δεν φορούσε απολύτως τίποτα (προς μεγάλο ερεθισμό της φαντασίας των παρευρισκόμενων και ιδιετάιρως του Αβάριελ , του γνωστού πουσταρά θαλαμηπόλου , που τον κοίταζε σαν ξερολούκουμο) . Μακριά μαύρα μαλλιά έπεφταν σαν καταρράκτης στους γεροδεμένους του ώμους , ενώ τα μάτια του κοίταζαν με απέχθεια το πλήθος που τον παρατηρούσε σαν έκθεμα σε ζωολογικό κήπο . Όντας γνήσιο τέκνο του βάρβαρου βορρά , ο Τσέρνομπόργκ έτρεφε βαθειά αντιπάθεια για τους τρόπους και τις συνήθειες των "πολιτισμένων" , όπως αποκαλούσε τους κατοίκους των χωρών που βρίσκονταν νοτιότερα της δικής του (δηλαδή όλων...) . Όμως , λίγο λόγω της έμφυτης τάσης του ίδιου για περιπλάνηση , λίγο εξαιτίας κάποιου άσχημου περιστατικού το οποίο θα εξιστορήσουμε στο μέλλον , ο Τσέρνομπόρκ εγκατέλειψε τα χιονισμένα τοπία της πατρίδας του για να περιπλανηθεί σε έναν κόσμο που ελάχιστα καταλάβαινε , όπως σύντομα διαπίστωσε . Ας πούμε , σε καμμία περίπτωση δεν φανταζόταν πως ήταν "λάθος" να ξεκοιλιάσει στη ψύχρα εκείνο τον παππούλη που τον απεκάλεσε "άμυαλο γομάρι" , ούτε νόμιζε πως έκανε κάτι "κακό" όταν βίαζε εκείνο το δεκαεξάχρονο κοριτσάκι που του γυάλισε όταν το πετυχε να γυρίζει απο το σχολείο αμέριμνο , κουνώντας προκλητικά το εφηβικό του κωλαράκι . Στο μυαλό του Τσέρνομπόργκ , ένας άντρας ζούσε πάντα τη στιγμή , χωρίς πολλή σκέψη , αρπάζοντας ότι μπορούσε κι ότι του πρόσφερε η ζωή όταν ήταν στις καλές της. Γιατί στην σκοτεινή και άγρια χώρα που τον ανέθρεψε οι μέρες ήταν δύσκολες , οι νύχτες ψυχρές κι επικύνδυνες και οι άνθρωποι μεριμνούσαν μόνο όσο τους το επέτρεπαν οι πενιχρές τους δυνατότητες , αφήνοντας τα υπόλοιπα στην ιδιότροπη κρίση των θεών. Φυσικά , δεν μπόρεσε να εξηγήσει τίποτα απο τα παραπάνω στο επικεφαλή της περιπόλου που αποπειράθηκε να τον συλλάβει κι έτσι ήταν αναγκασμένος να τους σφάξει όλους ανεξαιρέτως (σε αυτά τα πράγματα δεν έκανε διακρίσεις ). Το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη περίπολο και κάπου εκεί ο Τσέρνομπόρκ , που δεν του έκοβε και πολύ , σκέφτηκε κάτι σαν "φαντάζομαι πως τώρα κατάλαβαν , οπότε θα βαρεθούν και θα σταματήσουν " , και αποφάσισε να πάει για μπύρες . Όμως , ότι δεν πέτυχαν οι έμπειροι και εκπαιδευμένοι άντρες της φρουράς , το πέτυχε η χλιαρή μπύρα του κάπελα , καθότι ο Τσέρνομπόργκ ήταν συνηθισμένος να πίνει μόνο κατσικίσιο γάλα , και το αλκοόλ του έφερνε νύστα . Έτσι , οι φρουροί τον συνέλαβαν την ώρα που ροχάλιζε με τη μούρη του στον πάγκο , τον κλείσαν στο μπουντρούμι και την επόμενη τον ξύπνησαν βαρώντας κατσαρόλες πάνω απο το χοντροκέφαλό του . Έτσι , ο Τσέρνομπόργκ έμαθε και τι εστί χανγκόβερ , προς γνώση και συμμόρφωση . Στη συνέχεια τον τσουβαλιάσανε και τον κουβαλήσαν κλωτσηδόν να συναντήσει τον βασιλιά , ενώ ο αφελής μας βάρβαρος αναρωτιόταν τί σκατά είχε κάνει , που ήταν τόσο σοβαρό. Στάθηκε δίπλα στον Μόρικ , που πρώτη φορά έβλεπε , και αντίκρυσε κατάματα τον Μάγο Αυτόκράτορα , ο οποίος εκείνη την στιγμή έπαιρνε πάλι τον λόγο .

"Κααααλώς τα παιδιάαααα..." , είπε με ένα εγκάρδιο χαμόγελο ο Κίρινταν , και συνέχισε , " περάστε , καθίστε!!Αυτά που θα πούμε σας αφορούν άμεσα..." . Οι φρουροί τους έσπρωξαν , χωρίς να τους βγάλουν τις αλυσίδες , σε δύο θέσεις στην άκρη της άιθουσας που ήταν ειδικά προετοιμασμένες για αυτούς . " Ρε κωλοψαρα , μη τα σπρώχνετε τα παληκάρια!!" ,ο βασιλιάς έκανε παρατήρηση στους φαντάρους που την είχανε δει μάγκες με τους φυλακισμένους ."Εντάξει;βολευτήκατε ; Να πώ να σας φτιάξουν κανα καφεδάκι ; " , συνέχισε απευθυνόμενος στους κρατούμενους . Ο Μόρικ με τονΤσέρνομποργκ είχαν χάσει την μπάλα . Η εγκαρδιότητα του βασιλιά , αντί να τους κάνει να νοιώσουν πιό άνετα , τους είχε κόψει τα πόδια . Τί σκατά ήθελε ο μαλάκας ; Ο Τσέρνομποργκ όμως , που ήταν και πιό αγροίκος , αν και είχε φάει τα αρχίδια του κατα βάθος δεν μάσησε , ούτε έκατσε να το πολυσκεφτεί . " Φρέντο καπουτσίνο , γλυκό " , έδωσε παραγγελιά ο βάρβαρος . " Για σκατόβλάχος έχεις πολύ εκλεπτυσμένα γούστα..." , μουρμούρισε ο Μόρικ απο δίπλα του , αλλά δεν θέλησε να το τραβήξει παραπάνω , γιατί ο Τσέρνομποργκ δεν φαινόταν και παληκάρι που σήκωνε και πολλά πολλά . " Ένα φρέντο καπουτσίνο και για μένα, σκέτο " συμπλήρωσε καθώς άκουγε τον βάρβαρο να μουρμουρίζει "άμα σε γκαμισω , τα σου πω ιγκώ , μαλάκα ασκούπιστο...". "Μπά , μιλάει κιόλας , ο πρησμένος!!" συλλογίστηκε ο ληστής , αλλά κράτησε τις σκέψεις του για πάρτη του . Σε λίγη ώρα, τα καφεδάκια ήταν έτοιμα , κι έτσι ο Μάγος , έστρεψε ξανά την προσοχή του στο πολυπληθές και ανυπόμονο ακροατήριο . "Έλεγα λοιπόν , πως σύντομα θα βλέπω τα ραδίκια ανάποδα . Γιόκ!!Πάπαλα!!Τετέλεσθαι!!... Θα τα τινάξω κοινώς...Είναι δύσκολες ώρες και για εμένα , αλλα και για το βασίλειο, και σημαντικές αποφάσεις πρέπει να παρθούν και να γίνουν πράξη. Αλλα δεν υπάρχει λόγος να σας κουράζω , θα μπώ κατευθείαν στο ψητό . Κατόπιν ωρίμου σκέψεως , που λέτε καλά μου προβατάκια - υπήκοοι , αποφάσισα να ορίσω τον διάδοχό μου και να παραιτηθώ του αξιώματός μου". Επιφωνήματα έκπληξης και απορίας γέμισαν την σάλα απο άκρη σε άκρη , αλλα σύντομα ο κόσμος σώπασε περιμένοντας τη συνέχεια . " Λέω να φύγω για ταξίδι , και να σας αφήσω στη μιζέρια σας . Σας βαρέθηκα , αρκετά μου πρήξατε τα αρχίδια...Μαζί μου θα έρθουν μόνο αυτοί οι δύο που βλέπετε εκει πέρα" είπε δέιχνοντας προς τη μεριά του Μόρικ και του Τσέρνομπόργκ . " Ο διασημότερος κλεφτης του βασιλείου και ένας απο τους δυνατότερους πολεμιστές που περασαν ποτέ απο τα καταγώγια της άρμινας . Μαζί με τον ισχυρότερο και πιό γαμάτο μάγο , εμένα δηλαδή , θα κάνουμε απίστευτο τημ και θα έχουμε τρελλές περιπέτειες και λάφυρα , και γκόμενες , και ναρκωτικά , και πάρτυ και πολλά, πολλά άλλα... Εννοείται πως θα τους χορηγηθεί αμνηστία για τις μαλακίες που διέπραξαν στο παρελθόν ..." . Οι δύο κρατούμενοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους . Θα έδιναν και το δεξί τους αρχίδι για να γλυτώσουν απο τα μπουντρούμια και την εκτέλεση και τώρα η ευκαιρία τους απρουσιαζόταν στο πιάτο. Είχαν μέινει και οι δύο άλαλοι , μές το σαστισμά τους ίσα που άκουσαν τον Κίρινταν που απευθυνόταν ξανά σε αυτούς . "Το μόνο που θέλω απο εσάς αποβράσματα, είναι να φορέσετε αυτά τα δύο δαχτυλίδια, έτσι μωρέ...Σαν επισφράγιση της συμφωνίας μας και σαν δωράκι φυσικά..." , συμπλήρωσε με έναν , δεν θα τον λέγαμε και ακριβώς αθώο , τόνο ο Αυτοκράτορας . Αμέσως , ένας υπηρέτης κατέφθασε κουβαλώντας τα δύο δαχτυλίδια που προορίζονταν για τους κρατούμενους, πάνω σε ένα μπλέ βελούδινο μαξιλάρι . Εκέινοι τα πήραν στα χέρια τους και τα περιεργάστηκαν. Έμοιαζαν πολύ με αυτό που φορούσε ο ίδιος ο Μάγος , αν κι έδειχναν απλά και όχι ιδιαίτερα πολύτιμα . Το μόνο που τα έκανε ξεχωριστά ήταν η μαύρη πέτρα με την οποία ήταν δεμένα , πάνω στην οποία δέσποζε το μακάβριο οικόσημο των Μπάουγκριμ , το κρανίο με το μισοφέγγαρο . "Άντε , φορέστε τα να πούμε , δεν θα φάμε κι όλη μέρα!!! Πρέπει να την κάνουμε σιγά σιγά , γιού νόου..." , επέμεινε ο Κίρινταν , γεγονός που έβαλε σε σκέψεις τον Μόρικ , που του έκοβε και λίγο παραπάνω , αλλα κανείς τους δεν έιχε επιλογή . Φόρεσαν τα δαχτυλίδια όπως όπως και περίμεναν τον Άρχοντα να τελειώσει την πάρλα ώστε να την κάνουν μια ώρα νωρίτερα . Περιττό να πούμε πως κανέις τους δεν είχε διάθεση να ακολουθήσει τον καρκινιάρη βασιλιά στα πέρατα του κόσμου επειδή ετσι του κάυλωσε . Τόσο ο Μόρικ , όσο και ο Τσέρνομποργκ σκόπευαν να γράψουν τον Άρχοντα στα αρχίδια τους μόλις έβγαιναν έξω , στον καθαρό αέρα . Στο τέλος τέλος , είχαν ο καθένας τις δουλειές τους , τα χόμπυ τους και πολλούς , πολλούς ανοιχτούς λογαριασμούς . Ας πούμε ο Μόρικ , σίγουρα σκόπευε να περάσει απο το ταβερνάκι που έφαγε εκέινη τη μπριζόλα - καθαρτικό , με άμεση συνέπεια το μοιραίο κόψιμο που τον έστειλε στη ψειρού . Βέβαια , αν η συνεργασία αποδεικνυόταν επικερδής , σίγουρα θα έμπαιναν στον κόπο να δούν πού θα πήγαινε το πράγμα , αλλα κανένας τους δεν ήταν αυτό που θα λέγαμε "άτομο εμπιστοσύνης" .

Ο Κίρινταν τα γνώριζε όλα αυτά , καθότι δεν ήταν και κανάς μαλάκας , αλλα είχε αποφασίσει να πάρει το ρίσκο του και να παίξει τον ρόλο του μέχρι το τέλος . " Ας πάμε σε ένα άλλο θέμα τώρα" , είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο . "Όπως είπα και πρίν , σκοπεύω να ορίσω και τον διάδοχό μου. Επειδή βλέπω πως σας τρέχουνε τα σάλια ήδη , παιδιά , μή χαίρεστε...Ο διάδοχος δεν βρίσκεται ανάμεσά σας, δεν βρίσκεται κάν σε αυτή την άιθουσα. Αν δεν κάνω λάθος , αυτή τη στιγμή πρέπει να ρουφάει ηδονικά το πρωινό του καφεδάκι στο αρχηγείο της πυροσβεστικής , κάτω , στα μπουντρούμια" . Ένα βουητό έκπληξης βγήκε απο το πλήθος , που δεν το περίμενε να ακούσει τέτοια μαλακία . "Δεν μπορεί να εννοεί αυτόν!!" ακούστηκε απο διάφορα στόματα , αλλά ο Μάγος δεν μασούσε μία, και συνέχισε απτόητος. " Ναί ρε μαλάκες!!Καλά καταλάβατε!! Διάδοχό μου ορίζω τον Αγκάλακον , τον κόκκινο δράκο , κι άμα σας αρέσει...Άμα δεν γουστάρετε , να πάτε να γίνετε μετανάστες , να πουλάτε τσιγάρα στις πλατείες και να σας δέρνουνε οι νεοναζί, στα αρχίδια μου!!! Το γεγονός είναι πως απο σήμερα και στο εξής θα σας κυβερνάει ο φίλος μου,η σαύρα, και δεν δίνω πεντάρα αν γουστάρετε η οχι!!!" , τελείωσε την πρότασή του ο Κίρινταν , αλλα πλέον στη αίθουσα γινόταν της πουτάνας. Τέτοιο πράγμα δεν είχε ξανακουστεί. Ένα τέρας , ένα έκτρωμα να γίνει Βασιλιάς του πιό ισχυρού βασιλείου της υπέιρου . Ο Μέγας Αρχιερέας πετάχτηκε , με τα μούσια και τα μαλλιά του να ανεμίζουν καθώς φώναζε και χτυπιόταν υστερικα . "Δεν είναι δυνατόν να το ανεχτούμε αυτό, δεν μπορεί να μας κυβερνά ένα θηρίο ,ενα μίασμα!! Ειναι αντίθετο με το θέλημα των θεών...Μεγαλειότατε , θα σας αφορίσω!!" , κατέληξε ο Αρχιερέας , κουνώντας το δάχτυλο επιδεικτικά . " Θα μου κλάσεις τα αρχίδια , τραγόπαπα..." , απάντησε ο Μάγος , προκαλώντας σόκ στο ακροατήριο . Κανείς δεν έιχε τολμήσει να απευθυνθεί έτσι στην κεφαλή της εκκλήσίας στο παρελθόν . Απο την άλλη , ο Κίρινταν δεν είχε και πολλά να χάσει πιά , κι έτσι συνέχισε . " Αυτά , να τα πείς στους αφελείς που σε πιστεύουνε , γερο - σταφίδα!! Και μίασμα είσαι εσύ και όλη σου η φάρα!! Τριγυρνάτε να πούμε , με τα ράσα και τα μούσια σας και κάνετε τους καμπόσους...Ανεπάγγελτοι , άτεχνοι , χαραμοφάηδες όλοι!!! Έχετε άποψη επί παντός επιστητού και λυσσάτε σαν τα κοπρόσκυλα για ένα ξεροκόμματο εξουσία !! Τόσα χρόνια πάσχιζα να τα έχω καλά μαζί σας , ας είναι καλά οι μαλάκες που σας ακολουθούνε σαν τα γίδια... Αρκετά σας ανέχτηκα!!Και ποιός τους είδε ρε μαλάκα τους θεούς ; Τους είδες εσύ ; Και ποιός σου είπε πως με νοιάζει εμένα το θέλημα τους; Τους νοιάζει τους θεούς που έχω εγώ καρκίνο ;Παπάρια!! Έ , κι εγώ χέστηκα!!! Βασιλιάς , απο σήμερα και μπρός θα είναι ο Αγκάλακον , το κολλητάρι μου , και να πάτε να γαμηθείτε όλοι!!! ". Βαθειά σιγή έπεσε στην άιθουσα και όλοι κοιτούσαν ο ένας τον άλλο στα μάτια σαν χαμμένοι . Ο μέχρι πρότινος καλοκάγαθος κι ευγενικός ηγέτης τους δεν τους έιχε συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές . Επίσης , όλοι αναρωτιώντουσαν τί θα απογίνει το βασίλειο υπό την ηγεσία ενός δράκου . Κακά τα ψέμματα , πολλοί θυμόντουσαν τις καταστροφές και την φωτιά που έιχε σκορπίσει πολλά χρόνια πρίν και εξάλλου , ποιός ήξερε τι να περιμένει ; Ουδείς γνώριζε πως λειτουργούσε το μυαλό του τέρατος , ποιές ήταν οι βλέψεις και οι προθέσεις του . Θα τα έκανε όλα λαμπόγιαλο ; Θα μπουρλότιαζε το σύμπαν ; Ή μήπως θα χρησιμοποιούσε τις γνώσεις που απέκτησε στον μακρόχρονο βίο του για την ευημερία και την πρόοδο του Ντόλ Κουαρθόλ ; Σε κάθε περίπτωση , αρκετοί ήταν αυτοί που αντιλαμβάνονταν πως τα πράγματα θα άλλαζαν δραστικά απο εδώ και μπρός . Τα πριγκηποπουλα έκλαιγαν στους ώμους των μανάδων τους σαν αδερφούλες (που ήταν), καθώς έβλεπαν τα όνειρά τους για την διαδοχή στο θρόνο να πηγαίνουνε στο διάολο . Οι γηραιότεροι ευγενείς αναρωτιόντουσαν κατα πόσον ήταν καβατζωμένοι στις θεσούλες τους . Και οι οδαλίσκες...Οι οδαλίσκες είχαν φρικάρει για τα καλά . Ποτέ στο παρελθόν δεν τις έιχε ξαναπηδήξει δράκος και ήταν κομματάκι αγχωμένες . Δεν ήξεραν βλέπετε , πως οι δράκοι δεν έχουν ούτε πούτσα , ούτε αρχίδια .

Τον Κίρινταν όμως δεν τον απασχολούσε πλέον τίποτα απο όλα αυτά . Είχε πεί αυτά που ήθελε και τώρα είχε έρθει η να φύγει , να τα αφήσει όλα πίσω και να ξεκινήσει την καινούργια του ζωή . " Φέρτε στα παιδιά τα πράγματά τους , ώρα να την πουλέυουμε σιγά σιγά..." , είπε καθώς έριχνε πάνω του έναν απλό γκρίζο μανδύα γεμάτο εσωτερικές τσέπες , μέσα στις οποίες κουβαλούσε τα συστατικά για τα ξόρκια του . Έδειχνε απλώς ένας κοινός , μεσόκοπος άντρας , κι ας ήταν ο μεγαλύτερος μάγος της εποχής του. Είχαν περάσει πολλά χρόνια απο την τελευταία του περιπετεια , χρόνια που είχαν αφήσει τα σημάδια τους , αλλα είχαν επίσης αυξήσει την σοφία και την γνώση του στις απόκρυφες επιστήμες . Κανείς δεν έιχε αμφιβολία , ήταν αρκετά ισχυρός και έτοιμος για οτιδήποτε έμελλε να αντιμετωπίσει στον δρόμο του . Σύντομα έφτασαν και οι υπηρέτες με τα αντικείμενα που άνηκαν στους άλλους δύο . Ο Τσέρνομπορκ ζώστηκε διαγώνια στην πλάτη το μακρύ σπαθί του , τον "Ιατροδικαστή" , όπως συνήθιζε να το αποκαλεί , και φόρεσε την μεταλλική επωμίδα του , πάνω στην οποία ήταν περίτεχνα και με λεπτομέρεια σκαλισμένο το σχήμα μιας λυκοκεφαλής . Τώρα πιά έδειχνε όσο δυνατός κι επικίνδυνος ήταν στην πραγματικότητα και η εμφάνισή του προκαλούσε βλέμματα θαυμασμού και δέους . Ειδικά του Αβάριελ ( του πούστη θαλαμηπόλου ) του έτρεχαν τα σάλια στη θέα του μυώδους βαρβάρου . Ο Κίρινταν το πρόσεξε , όπως επίσης παρατήρησε πως ο Τσέρνομποργκ του ανταπέδωσε το βλέμμα με ένα ευγενικό χαμόγελο . " Ρε λές ;!!" , σκέφτηκε ο Μάγος , αλλα είπε να μήν δώσει συνέχεια . Ο Μόρικ επίσης τακτοποίησε στις θήκες τους τα διάφορα στιλέτα του , και στην πλάτη του πέρασε την βαλλίστρα που συνήθιζε να χρησιμοποιέι όταν οι καταστάσεις το απαιτούσαν . Μαυροντυμένος , φορώντας την κουκούλα του, έμοιαζε πιά με αυτό που όντως ήταν : ένα πλάσμα της νύχτας και των σκιών .

Έτσι , όχι ανάμεσα σε ζητωκραυγές , αλλά μέσα στην σιωπή και την περισυλλογή που προκάλεσαν τα λόγια του , ο Μάγος αυτοκράτορας εκανε την τελευταία του έξοδο απο την άιθουσα του θρόνου . "Λοιπόν ,αυτό ήταν..." συλογίστηκε , καθώς η πύλη του παλατιού άνοιγε και το φώς του ήλιου τον έλουζε λαμπρό . Ένευσε στους καινούργιους του συντρόφους , και με αποφασιστικό βήμα τράβηξε για την περιπέτεια που ήταν σίγουρος πως τον περίμενε στο λίγο μέλλον που του απέμενε...