To τελευταίο ταξίδι του μάγου - αυτοκράτορα (μερος 1)

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΚΙΡΙΝΤΑΝ ΜΠΑΟΥΚΓΡΙΜ

Ο Κίρινταν ατένιζε τον συννεφιασμένο ορίζοντα σκεφτικός. Οι αστραπές που έσκιζαν το σκοτάδι αντικατόπτριζαν πλήρως την διάθεση του μάγου , που μεταβαλλόταν απο απλή απογοήτευση σε ανήμπορη οργή και τούμπαλιν . Κάτω απο το παράθυρο του πύργου , τα φώτα της πρωτεύουσας απλώνονταν σαν διαμαντοστόλιστος μανδύας , σκορπιζοντας τη λάμψη τους στον σκοτεινό ουρανό . Είχε κυβερνήσει δίκαια και σοφά για 20 ολόκληρα χρόνια , πάντα με υπομονή και αυταπάρνηση , πάντα με γνώμονα το συμφέρον του βασιλείου και την ευημερία των ανθρώπων του . Σε αυτό τον ίδιο τον λαό του , επέστρεφε η σκέψη του εκείνη τη δύσκολη ώρα . "Μαλάκες, όλοι τους..." ψιθύρισε στενεύοντας τα μάτια , "Μαλάκες γαμημένοι , μου φάγατε τη ζωή εσείς και η γκρίνια σας !!!". Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι , γυρνώντας απότομα, μόνο και μόνο για να αντικρίσει το έντρομο βλέμμα του κατατρομαγμένου (και ολίγον τι γυναικωτού ) Θαλαμηπόλου. "Μαλάκες!!!Κακομοίρηδες!!!Μουρμούρηδες!!!Παλιο...Παλιοφτωχομπινέδες!!!" . Ο τρομαγμένος , ομοφυλόφιλος υπηρέτης, σηκώθηκε έντρομος και το έβαλε στα πόδια , κουνώντας νευρικά τη βενταλια και τον κώλο του σε μια πανδαισία κινήσεων ,που θα ζήλευε ακόμα και το πιό περήφανο παγώνι . "Χα!!!Καλά ξεκουμπίδια μωρη λούγκρα !!! Βρωμόπουστα!!!Ξεκωλιάρη!!!Αδερφάρα!!!" , αντήχησε η φωνή του Κίρινταν στους έρημους διαδρόμους , ακολουθούμενη απο τον βρόντο της πόρτας που έκλεινε απότομα, κι ένα πνιχτό, παρανοικό γελάκι που μόλις ακουγόταν μέσα στον ορυμαγδό της καταιγίδας που ολοένα δυνάμωνε."Κι αυτός ο κωλόκαιρος , μου έχει σπάσει τα αρχίδια... " , μουρμούρισε σέρνοντας τα βήματά του πάλι πίσω , προς το παράθυρο που ατένιζε την πόλη.
Η αλήθεια είναι πως η συμπεριφορά του άρχοντα είχε γίνει ανυπόφορη τον τελευταίο καιρό και γιαυτό έφταιγε ένα και μοναδικό πράγμα : Η διάγνωση που είχε λάβει μόλις δύο εβδομάδες πρίν . Ο υπουργός υγείας και βασιλικός γιατρός (διπλοθεσίτης , όπως όλα τα καλά λαμόγια ) είχε ταπεινα ανακοινώσει στον αναστατωμένο ηγέτη πως η αιτία του βήχα που τον ταλαιπωρούσε τόσους μήνες , δεν ήταν κάποιο αθώο πλήν επίμονο κρυολόγημα , παρα ένας ύπουλος καρκίνος του πνέυμονα , και μάλιστα σε τελικό σταδιο . Όλες οι ακτινογραφίες έλεγαν το ίδιο : Ένας όγκος , μικρούλης αρχικά , αλλα με έντονες επεκτατικές διαθέσεις , είχε εγκατασταθεί στους βασιλικούς πνεύμονες χωρίς κανείς, μα κανείς να τον πάρει έιδηση . Παρ'όλα τα (μαλακωδώς) καθησυχαστικά λόγια του γιατρού ("Σήμερα η επιστήμη κάνει θαύματα" , κι άλλες τέτοιες παπαριές) ο Κίρινταν Μπάουγκριμ, μάγος-αυτοκράτορας , αφέντης του βασιλείου του Ντόλ Κουαρθόλ , άρχοντας του πύργου της υψηλής μαγείας, είχε χεστεί στα βρακιά του. Την αγαπούσε τη ζωούλα του...Περνούσε τις ώρες του σκεφτικός και δυστυχισμένος , αναθεωρώντας τις ιδέες και τις πράξεις που τον έφεραν σε αυτό το σημείο . Το άγχος για την ασφάλεια και την προκοπή του λαού του , τον είχε οδηγήσει σταδιακά στην εργασιομανία, το ποτό και ακόμα χειρότερα : στο ΚΑΠΝΙΣΜΑ!!! Τα ξενύχτια , τα ατελείωτα μήτινγκ με τους αργόστροφους συμβουλους , τα αμέτρητα πακέτα άσσος άφιλτρο που είχε συσσωρεύσει καπνίζοντας με τις ώρες για να αντέξει την βαρεμάρα και την μαλακία που τον περιτριγύριζε, είχαν επισύρει βαρύτατες συνέπειες στη υγεία του. Η πίσσα που είχε μαζευτεί στους πνεύμονές του θα αρκούσε για την ασφαλτόστρωση ολόκληρης της εθνικής οδού της χώρας , αν και θα έπρεπε πρώτα να περιμένει την ανακάλυψη του αυτοκινήτου, και ο βασιλιάς ήξερε καλά πως δεν θα ζούσε τόσο. Η θλίψη του τον έκανε να ξεσπάει σε οποιονδήποτε έβρισκε μπροστά του , και περισσότερο απο όλους κατηγορούσε τον λαό του , η φροντίδα για τον οποίο του είχε στερήσει τόσες ελευθερίες και εμπειρίες . Έψαχνε μανιωδώς ένα τρόπο να ανακτήσει τον χαμένο χρόνο , να αδράξει την ζωή που γλυστρούσε σαν άμμος μέσα απο τα δάχτυλά του. Έξι μήνες ... Τόσο του έδινε να ζήσει εκέινος ο μαλακας ο γιατρός. Ε, λοιπόν , ο βασιλιάς είχε ένα σχέδιο για να αξιοποιήσει την κάθε πολύτιμη στιγμη ...

(to be continued)